benim çuval

(...) Hiç sevmediğim şey bastıra bastıra silsem de bir türlü izini yok edemediğim ders yazılarının güzelim çizgilerimden rol çalmasıydı. Bazen bu yazılarla inatlaşıyor, izleri yok edeceğim diye silgiye abandığımdan güzelim sayfaları yırtıyordum. Bir sayfa yırtılınca onun karşılığına gelen diğer sayfayı da çıkartmak dünyanın en trajik sahnesidir!

Bu yüzden okul dönemimde, yazın kolay sileyim diye bastırmadan yazmayı akıl edebildim. Silinmiyor diye kırmızı kalem kullanmamaya gayret ediyordum. Defterlerimin gerçek sahibi çizgi romanlardı çünkü. Derslere emaneten veriyordum onları.

Fakat yetiyor muydu bu defterler? Ne gezer!..